Koń jaki jest, każdy widzi - mawiał kiedyś klasyk. Natomiast nie ulega wątpliwości, że te niezwykłe stworzenia od zarania dziejów budziły w człowieku zachwyt i ogromny szacunek. Już od czasów starożytności konie stawały się inspiracją dla wielu artystów, a przez to niezwykle mocno odznaczyły się w kulturze europejskiej. Majestatyczne, dzikie i wolne, wierne towarzysze broni, czy w końcu bliskie człowiekowi zwierzęta, pełniące role przyjaciela – tak postrzegamy te stworzenia. W malarstwie motyw konia ukazuje zachowanie, emocje, przeżycia i losy twórców. Koń ma ponadto rozległe znaczenie symboliczne: jest symbolem zwycięstwa, radości, siły i nieokiełznanej wolności. Dzięki swojej urodzie, pracowitości, sile i odwadze zwierzę to od zawsze zajmowało i zajmuje istotne miejsce w tradycji na całym świecie.

Szczególne znaczenie konie odgrywały także w historii polskiego ziemiaństwa. Koń to towarzysz i druh. Wierny i nieustraszony przyjaciel, który przeżywał wraz ze swym właścicielem wiele nierzadko ciężkich chwil (jak np. bitwy, czy powstania), pozostając mu zawsze oddany. Jako byt piękny, szlachetny i niezwykle interesujący – stał się głównym tematem prac U.T. Nagody-Zielińskiej i A. Strumiło.

Prace tych artystów można już oglądać w dobrzyckim pałacu. Wysatwa prezentowana będzie do końca października. Zapraszamy serdecznie do odwiedzin!