2019-03-11
197 ROCZNICA ŚMIERCI JÓZEFA WYBICKIEGO
197 lat temu, 10 marca 1822 r., kilka miesięcy po złożeniu ostatnich sprawowanych funkcji publicznych, w swoim majątku w Manieczkach w wieku niespełna 75 lat zmarł Józef Wybicki, wówczas były już senator-wojewoda i prezes Sądu Najwyższej Instancji Królestwa Polskiego. W pamięci potomnych pozostał przede wszystkim jako twórca „Mazurka Dąbrowskiego” i współtwórca Legionów Polskich we Włoszech oraz współorganizator zrywu narodowego w 1806 r., który przy pomocy wojsk napoleońskich doprowadził do szybkiego zrzucenia panowania zaborcy pruskiego i utworzenia Księstwa Warszawskiego.
W znacznie mniejszym stopniu przypominane są inne zasługi z bogatej drogi życiowej Wybickiego – autora bezskutecznego protestu na sejmie repninowskim 1768 r., konfederata barskiego, oświeceniowego reformatora prawodawstwa z czasów stanisławowskich, uczestnika powstania kościuszkowskiego, wreszcie obrońcy konstytucjonalizmu w Królestwie Polskim po 1815 r.
Przypominamy również o mało dziś znanych związków Wybickiego z Dobrzycą i rodzinami Gorzeńskich oraz Turnów, zapoczątkowane w latach siedemdziesiątych XVIII w., gdy Wybicki ożenił się z Kunegundą Drwęcką, krewną Aleksandry Skórzewskiej, pierwszej zony generała AUGUSTYNA GORZEŃSKIEGO (1743-1816). Bliskie relacje kontynuowane były przez następnych kilkadziesiąt lat, zarówno na płaszczyźnie politycznej, jak i prywatnej. Szczególnie żywe były one pod koniec lat osiemdziesiątych XVIII w., gdy Józef Wybicki przez szereg lat mieszkał w Dobrzycy, dzierżawiąc od gen. Gorzeńskiego folwark Koryta i administrując majątkiem dobrzyckim. Ten fragment życia późniejszego twórcy hymnu narodowego dokumentuje m.in. znajdujący się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich fragment listu opisującego przygotowania do wystawienia dla Gorzeńskich i Turnów opery "Kmiotek".
