STRONA GŁÓWNA

Dekoracja Malarska Powstała na przeł. XVIII i XIX w. przypisywana jest ona Antoniemu Smuglewiczowi i Robertowi Stankiewiczowi. Ten ostatni mógł być twórcą zwracającej uwagę polichromii wydatnej fasety z wielobarwną dekoracją groteskową, na którą składają się wici roślinne, kwiaty, owoce, gałązki tataraku i wyobrażenia ptaków. Roślinne i kwiatowe motywy fasety powtórzone zostały w centralnej partii sufitu. W tondach nad niszami w narożach Saloniku przedstawiono putta z symbolami trzech zmysłów: wzroku, smaku i słuchu.

We wnętrzu znajduje się częściowo rekonstruowany kominek z czasów generała Gorzeńskiego (brak mu m.in. widocznych na zdjęciu obok mosiężnych aplikacji). Nad kominkiem wisi lustro pochodzące z wyposażenia pałacu z czasów Czarneckich, które jako jedyne z ówczesnego wyposażenia wnętrza przetrwało II wojnę - obecnie znajduje się dokładnie w tym miejscu, gdzie było przed nią. Obecne umeblowanie składa się z kompletu dziewiętnastowiecznych mebli neorokokowych (stanowią one depozyt Muzeum Narodowego w Poznaniu).

W czasach dawnych właścicieli wnętrze to przewidziane było jako niewielki kameralny salonik. W tym charakterze używano go także za ostatnich przed wojną właścicieli - Czarneckich. Prócz wspomnianego wyżej lustra, stał tam wówczas m.in. widoczny na przedwojennej fotografii Boulle'owski karciak i fotele. W pomieszczeniu znajdował się też jedyny w pałacu telefon.

Polichromie Saloniku poddano restauracji m. in. w latach pięćdziesiątych XX w. Ponowne prace konserwatorskie i restauratorskie przy malowidłach ściennych przeprowadzono w 2003 r., odsłonięto wówczas również palenisko kominka w narożniku południowo-wschodnim, a zamurowano wtórny otwór drzwiowy w ścianie południowej prowadzący na gospodarczą klatkę schodową.