Dekoracja sali przywołuje italsko-rzymski antyk poprzez motywy pompejańskie w ornamentach płycin, fryzach i akantowych rozetach oraz malowanych en grissaile puttach adorujących kosze wypełnione kwiatami. Główny akcent w wystroju malarskim salonu zajmuje przypisywany Antoniemu Smuglewiczowi pejzaż na ścianie południowej. Reprezentuje on typ pejzażu fantastycznego, bardzo popularnego w XVIII w. w malarstwie ściennym i sztalugowym Polski i Europy.
Wnętrze sali było wielokrotnie przemalowywane w XIX w., gdy zostało również wtórnie przedzielone ścianką działową, którą usunięto podczas prac konserwacyjnych w latach 50-tych XX w., kiedy to zrekonstruowano również brakujące fragmenty zachowanych polichromii. Całościową rewaloryzację wnętrza przeprowadzono natomiast w latach 1997–1998.
Sala z Pejzażem to ostatnie reprezentacyjne pomieszczenie parteru przed ciągiem apartamentów prywatnych we wschodniej części pałacu. Wnętrze to, służyło zbieraniu się rodziny i gości, mogło pełnić funkcję wytwornego salonu do zabawy.
W obu narożnikach sali, w miejscu nie zachowanych oryginałów znajdują się współczesne replikami pieców z pałacu w Małej Wsi koło Grójca pod Warszawą.