2015-12-01
Salonik Groteskowy
Najbogatszy pod względem zachowanej skali dekoracji malarskiej salonik groteskowy spod wtórnych przemalowań został odtworzony w dwóch etapach na przełomie 2001 i 2002 r. W pierwszej kolejności spod klejowych przemalowań rekonstruowano dekorację sufitu, następnie ścian. W trakcie prac zamurowano wtórną wnękę piecową pozostawiając otwór na kominek. Pod odsłoniętymi i rewaloryzowanymi polichromiami zalega starsza warstwa malowideł jak w sypialni obok pochodząca najprawdopodobniej z czasów przebudowy pałacu.
Wystrój obecny saloniku przypisywany jest Robertowi Stankiewiczowi, którego sygnaturę odkryto w trakcie prac konserwatorskich w lewym dolnym narożniku supraporty południowej. Wiadomo, że ten słabo rozpoznany artysta jest autorem m.in. malowideł pałacu w Małej Wsi pod Warszawą.
Wystrój saloniku to malowidła iluzjonistyczne dekoracja architektoniczna, na którą składa się zdobione groteską jasne pilastry podpierające ozdobny gzyms. Między pilastrami znajdują się ugrowe płyciny z zawieszonymi na wstędze bukietów owoców. Na ścianie wschodniej zamiast płyciny namalowano prześwit z nadmorskim pejzażem portowym. Supraporta zachodnia, malowana en grissaile, przedstawia popularny w XVIII wieku igraszek amorków. Z kolei odmienna w sposobie malowania, dekoracja supraporty południowej prezentuje równie popularny w klasycyzmie temat Amfitryty wyłaniającej się z wody na rydwanie zaprzężonym w konie. Salonik ów pełnił za czasów Augustyna Gorzeńskiego najprawdopodobniej funkcję reprezentacyjnego gabinetu prywatnego dla gości specjalnych czy saloniku do zabawy.
